Ойрд өвлийн олимп болоод хайртай тамирчин маань алтан медаль авч маваад сэтгэл мэтгэл их өндөр бн. Хөөрсөн сэтгэлдээ хөтлөгдөн өчигдөр цанын бааз яваад. Хүнд амархан нийлсэн 20иод замтай. Нэлээн том газар юм. Ажиглаад байсан ихэнхи залуучууд нь снөв боорд унаад бн лээ. Би бол цанаарл гулгасан. Хэдтэйдээч билээ дөрөв тавдугаар ангид байхдаал цанаар хальт гулгаж үзэж байсныг эс тооцвол анх удаа гэсэн үг. Хамт явсан найзууд маань миний хажууд мэргэжилийн тамирчин юм. Нүд ирмэхийн зуурл алга болцгоогоод өгсөн.
Харин миний хувьд:
- Хамгийн эхний буулт.
Анхан шатны хүмүүст зориулсан зам дээр гараад хэд ч унасан бүү мэд. Унах унахдаа заавал хашлаганы багана, энд тэнд байгаа байг онож унаад байгаамаа. Олон хүмүүсээс ичсэндээ өвдсөнөө ч мэдрээгүй.хэхэ Эсвэл ерөөсөө өвдөөгүй.хэхэ Надад унахаасаа илүү босох нь хэцүү байсан ч сүүлдээ уначаад босохдоо мастер болчихсон. Унаад байсан хамгийн гол шалтгаан нь зүүн хөлөөрөө цанаа залж чадахгүй байсан. Тэгээд сүүлдээ бүүр жаахан болохоо байгаал ирэнгүүт өөрөө албаар унаж этр. ккк....ичиж барихаач больцон инээгээл унаал босоол ахиал унаал босоол. Иймэрхүү байдлаар эхний буулт арай гэж дуусав. Яг тэр үед урьд өдөр нь нэг найзын маань хэлсэн үг санаанд ороод. "Уйлж байж хүн, майлж байж мал болдог".Эхлээд марзан санагдаж байсан ч үнэнл үг юм.
- Дараагийн хоёр гурав дахь буулт.
Хамаагүй зориг орчихсон. Бас эвээ олчихсон. хоёр дахь дээрээ ерөөсөө унасангүй. А хэлбэрээр хурд багатай явсаар байгаад буучихсан. Гурав дахь дээрээ бүүр урам орчихсон. Явж байхдаа бас чиглэлээ өөрчлөх дасгал этр хийсэн шигээ. Нөгөө миний хажууд тамирчин гэж хэлээд байсан нэг найзаасаа хамаагүй түрүүнд ороод ирлээ. Дээшээ харсан чинь мань хүн унаал босоол унаал босоол..өөрийгөө эргэн харах шиг болов..хэхэ
- Гэнэдээд, хүнд түвшиний замаас амьд бууж ирсэн нь.
Гурав буугаадахсан чинь анхан шатныханд зориулсан зам сонирхолгүй санагдаад ирэв. Дундад оры. Хамт явсан 3 хүнтэйгээ кавел карт суугаад зорьсон газраа хүрэв ээ. Орой дээр нь очтол хоёр салаа зам. Альнаар нь буухаа шодож байгаад баруун гар талруу эргэсэн замыг сонгов. Яг буухын өмнө доошоо хараад золтойл ухаан алдчихсангүй. Зам нь бараг жар далан градусын налуу байсан байхаа. Орой дээр нь зүгээр тогтох ч хэцүү. Нэгэнт гараад ирсэн буцах зам байхгүй. Буух ганцхан арга нь цанаараа гулгах. Дөрвүүлээ хамт хөдөлсөн. За тэрнээс цааш бол ярих ч юм биш. Түрүүчийнхээс 3,4 дахин хурдтай байсан болохоор чиглэлээ солих, А хэлбэрийн поз авах зэрэг сурсан зүйлсийнхээ аль альныг нь хэрэгжүүлж амжсангүй. Энэ зам дээр хэд ч унасан юм бүү мэд. Унах унахдаа хоёр гурав эргэж, өнхөрч этр. хэхэ Бас л эвгүй байсан шүү. Гэхдээ өвдсөнөө мэдрээгүй. Эсвэл өвдөөгүй.
замынхаа гуравны нэг орчимыг туулаад байх үедээ аймаар хурдтай явж байаад яг унахын даваан дээр нэг хүн замд тааралдаад. Би өөрөө ч мэдэлгүй араас нь тэврээд авсан. хаха Аймаар гайхсан биз. Одоо яахав дээ. Ямар уналтай биш. Аз болж нөгөө хүн нь маш сайн туршлагатй хүн байж таараад. Миний инерцээр давхралдаж нэлээн яваад арай гэж тогтоож чадсан. хэхэ
Тэр хүнд: Сорри. Гэхдээ баярласан шүү хөө.
Энэ үед нэг хүний ярьж байсан зүйл санаад ороод. Саяхан манай нэг ах 2 давхар байшингийн дээвэр дээрээс хальтарч унаад. Тэгээд эмнэлэгт эргэж очсон чинь "унасны дараа ухаан алдчихсан. Харин унаж явснаа санаад байгаан. Яг унаж явахад нэг нарийхаан утас тааралдаад би нөгөөдөхөөс барьж авах гээд гараагаа самардаад байснаа санаж байна" гээд инээж байсан. Уг нь бол тэр утаснаас барьсан ч бариагүй ч яг адилхан. 70кг жинтэй хүнийг мм ч хүрэхгүй өргөнтэй утас даахгүй нь тодорхой. Ахыгаа шоолж үхтлээ инээсэн. Ямар аминдаа хайртайн гээд. хэхэ Гэхдээ хүн үхэхгүйн тулд маш богино хугацаанд ямарч инээдтэй юм байсан хийдэг л юм билээ.
Миний хувьд тэрнээс хойш юу юу ч болсон бүү мэд. Нэг мэдэхэд уулын бэлд нь ирчихсэн инээгээд зогсож байсан. Санаж байгаа хоёрхон зүйл нь 3 эргэж унасан болон бас нэг удаа яг унахын даваан тэр хүний араас тэвэрч аван амь гарсан хоёрл. Нээрээ бууж ирсэнийхээ дараа хаягыг нь харсан чинь дунд шат нь зүүн гар тийшээ гүнзгий шат нь баруун гар тийшээ салсан зам байсан байгаам даа. Дунд гэж андуураад хүнд түвшингээс буучихсан байсан. Андуурсны ачаар өөрөө зориглож бараг хэзээ ч буухааргүй байсан замаас буугаад үзчихсэн. кк
- Өөрийнхөө түвшинг мэдэрсэн нь:
Тэрний дараа дунд руу ч гүнзгий рүү нь ч яваагүй. Бараг 10 удаа анхан шатныхаа замаас давтаж буусан. Аль алинд унаагүй ч сууриа баттай тавьж байж дээшлэхээр шийдсэн нь тэр. Харин дараа нь дунд шатнаас 2 удаа бууж үзсэн. Нэг буухдаа бараг 40 минут болдог. Зам нь хэцүүгийн дээр нэлээн урт. Би ч хаширлаад хурд багатай явсан. 2 буухдаа нэг нэг унасан ч нэлээн сайжирсан байсан.
Яг одоо блогтоо бичлэг хийгээд сууж байна. Бие мие бол авах юм бхгүй. Нуль өвчин. Бэртэж бариагүйл дээ. Зүгээрл булчин нь хэт ажилласнаас болсон. хэхэ. Гэхдээ өчигдөр яг унтахын өмнө биеийн маань бүх эд эс, атом молекулууд нь хөдлөөд арьс нэвтэлж гарч ирэх гээд байгаа юм шиг нээх сонин мэдрэмж төрж байсан. Эргээд бодоход өчигдөрийн хувьд цанаар гулгаж сурсан гэх үр дүнгээсээ илүү сурах явцдаа бүтэлгүйтсэн, унасан, боссон, элгээ хөштөл инээсэн зэрэг нь илүү хөгжилтэй ,үлдүүштэй гэмээр санагдаж байна. Нэг зүйл нэмж хэлэхэд өчигдөр бусад хүмүүстэй харьцуулахад нэлээн хурдан гулгаж сурсаны шалтгаан нь анх буухдаа бусад хүмүүсээс харьцангуй олон удаа унасанд байсан байхаа гэж бодогджийна.
Ямарч байсан Фүлл оф фан гоё өдөр байв. :D
Дараа жил ахиад явна. Тэр үедээ харин боордыг туршиж үзнэ ээ. Виш ми ГүүдЛак:))
